Tomahawk steak
Waar BBQ je oergevoel versterkt, moet de tomahawk steak dit gevoel nog eens verdubbelen. Wat een ding! Dit enorme gevaarte luistert naar verschillende namen zoals de cowboy steak, bone-in ribeye, rib steak bone-in en uiteraard tomahawk. Deze laatste naam dankt hij aan zijn indrukwekkende vorm. Zoals zijn eerdere namen doen vermoeden is het in feite een riant gesneden rib-eye.
De rib-eye kennen we als een van de mooiste stukken vlees van een rund. Iets ruimer gesneden, met een extra vetrand en nog een stuk van het bot er aan, ligt het zelfde stuk in de vitrine als côte de beouf. Als het volledige bot er nog aan zit, ik heb ergens een minimum van 12 centimeter gelezen, mag je jezelf de trotse eigenaar noemen van een tomahawk steak.
Caveman of niet?
Zo’n mooi stuk is dan ook niet goedkoop. En dat maakt het wel wat eng om mee te experimenteren. Zeker omdat we deze keer wat te vieren hadden wilde ik hem niet laten mislukken. Nu kom je tegenwoordig vaak de techniek ‘caveman style‘ tegen. Wat neerkomt op een bereiding direct op de kolen. Dat klinkt een beetje spannend maar we wagen het er toch op. Zo’n 40 minuten voor de bereiding gaat er zout op het vlees en leg ik hem buiten de koelkast om op temperatuur te komen.
Ik maak een bedje van gloeiende kolen en blaas het as er van af. De kerntemperatuur van het vlees is 17 graden voor ik het er op leg. Eenmaal er op zie ik de kerntemperatuur nauwelijks oplopen. Aangezien het stuk zo’n 5 a 6 centimeter dik is zal het even duren voordat de warmte van de buitenkant de kern bereikt heeft.
Na ongeveer anderhalve minuut draai ik hem om. De kolen plakken aan het vlees en moet ik los trekken. Na weer anderhalve minuut merk ik het zelfde aan de andere kant. Door al dat trekken, trek ik ook het vlees uit elkaar. Ondertussen loopt de temperatuur echter nog niet hard op.
Indirect afmaken
Genoeg voor deze poging. Ik heb er geen vertrouwen in dat het goed komt. Misschien had ik toch nog even geduld moeten hebben maar ik wil het deze keer niet laten mislukken. Snel hang ik het rooster er boven en gaar de tomahawk steak langzaam op indirecte hitte door. Bij 51 graden haal ik hem er af zodat hij rustig door kan garen naar de 54 graden.
Voor hij op het bord gaat doe ik er nog wat peper op en snij hem aan om op te delen. Over het algemeen is hij mooi medium rare maar een flinke punt is toch well done. Ik ben blij dat ik op tijd gestopt ben want we kunnen nu genieten van een heerlijk stuk vlees, maar het knaagt wel. Toch binnenkort nog maar eens proberen, misschien eerst eens met een iets dunner stuk.
